Η τέχνη της ρουτίνας… θελει τέχνη!

Σχεδόν κάθε εργάσιμη μέρα, επί ενάμιση χρόνο, σηκωνόμουν στις 5:30 το πρωί, βούρτσιζα τα δόντια μου, έφτιαχνα καφέ και στρωνόμουν να γράψω σχετικά με το πως τα μεγαλύτερα μυαλά των τελευταίων τετρακοσίων χρόνων προσέγγισαν ακριβώς αυτό τον στόχο: πως δηλαδή έβρισκαν καθημερινά χρόνο να κάνουν τη δουλειά τους όσο καλύτερα γινόταν, πως οργάνωναν το πρόγραμμα τους προκειμένου να είναι δημιουργικοί και παραγωγικοί.

Έτσι ξεκινά την εισαγωγή του βιβλίου του ο συγγραφέας και δημοσιογράφος, Μέισον Κάρι, περιγράφοντας πως η προσπάθεια αναζήτησης και αποκρυπτογράφησης του μυστικού της επιτυχίας σπουδαίων προσωπικοτήτων της παγκόσμιας ιστορίας  επηρέασε τελικά και τη δική του καθημερινότητα.   

Μένοντας κλεισμένοι στο σπίτι, αναρωτιέμαι πως γίνεται κατά καιρούς να παραπονιόμαστε για την αφόρητη πλήξη που μας προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες διαδικασίες της καθημερινότητας, πως γίνεται να αναζητούμε ένα διάλειμμα για να αποδράσουμε από την comfort zone και τώρα που χρειάστηκε να διακόψουμε τα πάντα αναπολούμε τους έντονους ρυθμούς της εργασιακής και προσωπικής μας ζωής. Αδιαμφισβήτητα, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούμαστε να μείνουμε σπίτι, ο φόβος, οι αγωνίες κτλ αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες στην αποδοχή μίας νέας καθημερινότητας ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνεις ότι πλήττεις αφόρητα γιατί πολύ απλά όση εκκαθάριση και αν κάνεις στο σπίτι, όσες ταινίες και αν δεις, όσα βιβλία και αν διαβάσεις, κατά βάθος σου λείπει η ρουτίνα σου!

Εκδόσεις Keybooks

Διαβάζοντας το βιβλίο του Μέισον -μάλλον την πιο κατάλληλη στιγμή- αντιλαμβάνομαι πως η έννοια της ”ρουτίνας” είναι κάπως παρεξηγημένη και αυτό γιατί μάλλον αντιμετωπίζεται περισσότερο ως συνθήκη παρά ως μεθοδολογία. Οι προσωπικότητες που επιλέγει ο συγγραφέας έζησαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, χώρες και κοινωνικό πλαίσιο. Είχαν διαφορετικό status προσωπικής ζωής και πεδία ενδιαφέροντος ή εργασίας. Όλοι όμως διέθεταν ένα κοινό   χαρακτηριστικό: ως φαίνεται εκ του αποτελέσματος αντιμετώπισαν την καθημερινή ρουτίνα ως ένα πλαίσιο προστασίας για να μην παρεκκλίνουν από το στόχο τους, ως ένα τρόπο να κάνουν μέσα σε ένα 24ώρο ότι κάνουμε οι υπόλοιποι σε 62 ώρες, ως μία μέθοδο για να μην ανταγωνίζεται η προσωπική ζωή την επαγγελματική αλλά να συμπορεύονται.

Με αυτή την λογική φαίνεται να συμφωνούν και οι επιστήμονες, τα τελευταία χρόνια, που θεωρούν πως ο συστηματικός επαναλαμβανόμενος προγραμματισμός μας κάνει πιο αποδοτικούς δημιουργώντας μια αίσθηση ελέγχου των καταστάσεων σε σημείο που βοηθά την καταπολέμηση του στρες. Ακόμη, μας βοηθά να εναρμονιζόμαστε με τους άλλους κυρίως με όσους ζούμε στο ίδιο σπίτι.

Περισσότερες από 50 ιστορίες κρύβονται στις σελίδες του βιβλίου οπότε σίγουρα κάποια θα σας εμπνεύσει τώρα που είναι ευκαιρία για restart!

Υ.Γ. Προσωπικά ξεχώρισα την σχεδόν υποχόνδρια προσήλωση του Λούις Άρμστρονγκ στο τελετουργικό!