Ο Χάρης Γαντζούδης εξηγεί γιατί η Ελεονόρα δεν είναι…σαν τις άλλες!
Ο Χάρης Γανζούδης γεννήθηκε στο Αγρίνιο, ζει στην Αθήνα αλλά λατρεύει να παραθερίζει στην Αίγινα. Χωρίς λόγο! Αυτό είναι το μέρος που κατάφερε να τον κερδίσει και εκεί που εμπνέεται τις ιστορίες του. Ιστορίες για μικρούς και μεγάλους, ιστορίες άρθρων – παιδικών βιβλίων- μυθιστορημάτων, ιστορίες σαν και αυτή της Ελεονόρας που δεν θα απογοητεύσουν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.
Ποια χαρακτηριστικά διαφοροποιούν το τελευταίο βιβλίο σας από τα προηγούμενα;
Νομίζω, το βασικότερο είναι πως αυτή τη φορά μιλάμε για μυθιστόρημα. Στην ουσία, είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με αυτή τη φόρμα η οποία έχει άλλους μηχανισμούς και απαιτήσεις από το διήγημα ή το παραμύθι.
Τι κάνει την Ελεονόρα μία ξεχωριστή προσωπικότητα;
Η βαθιά πίστη και αφοσίωση της στον έρωτα, στην αγάπη, στον άνθρωπο, σε αξίες και ιδανικά, που για τους περισσότερους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά της, είναι άγνωστα ή ξεχασμένα. Επίσης, ένα άλλο χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί την Ελεονόρα από το σύνολο, είναι η υπέρμετρη ευαισθησία της και ο τρόπος που «κουμπώνουν» τα γεγονότα και οι καταστάσεις στην ψυχή της.
Υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία στις ιστορίες σας;
Ναι, δεν έχω μάθει να το αποφεύγω. Πάντα βρίσκουν τρόπο και γλιστρούν βιώματα, απόψεις, σκέψεις, συμπεριφορές μέσα στις ιστορίες μου.
Ποιο είναι το ερέθισμα κάθε περιόδου για να μπείτε στη διαδικασία συγγραφής;
Κάθε φορά είναι κάτι διαφορετικό. Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι αυτό που θα ξεκλειδώσει τη φαντασία και θα σε βάλει σε αυτή τη διαδικασία. Έχει να κάνει με την κατάσταση που βρίσκεσαι εκείνη τη στιγμή και για ποιο πράγμα έχεις ανάγκη να μιλήσεις.
Η περίοδος της καραντίνας ήταν αφορμή για συγγραφή ή ευκαιρία για να αφιερώσετε χρόνο σε άλλες δραστηριότητες;
Η αλήθεια είναι πως τις πρώτες μέρες της καραντίνας έπεσα με τα μούτρα στη συγγραφή. Το είδα σαν ευκαιρία να ολοκληρώσω κάποια πράγματα που, λόγω έλλειψης χρόνου, είχαν μείνει μισά όπως για παράδειγμα ένα καινούργιο θεατρικό έργο. Αυτά στην αρχή γιατί από κάποιο σημείο και μετά, δεν είχα καμία διάθεση να ασχοληθώ με τίποτα παρά μόνο να μιλάω με δικούς μου ανθρώπους και να βλέπω αγαπημένες σειρές και ταινίες.
Ποιήματα, παιδικά βιβλία ή μυθιστορήματα;
Όλα έχουν να κάνουν με τη στιγμή. Τι θες να πεις, να μοιραστείς, να επικοινωνήσεις εκείνη τη στιγμή. Κι όταν αυτό που έχεις ανάγκη να πεις, αρχίζεις να το βάζεις στο χαρτί, σιγά σιγά, παίρνει και την κατάλληλη φόρμα. Σχεδόν αυτόματα. Δηλαδή, ποτέ δεν είπα “Τώρα θα κάτσω και θα γράψω ένα παραμύθι”. Συνέβαινε! Επίσης, είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι πειραματισμοί. Μακάρι να καταφέρω να καταπιαστώ με όλα τα είδη. Όχι ότι μπορείς να τα υπηρετήσεις όλα καλά αλλά κάθε φορά μαθαίνεις και κάτι καινούργιο και αυτό, για εμένα, είναι, ίσως, το πιο σημαντικό σε όλη αυτή τη διαδικασία.
Ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει περισσότερες από 2 φορές;
«Οι άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ. Για εμένα, το σπουδαιότερο και πιο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα που γράφτηκε ποτέ.
Γεννήθηκε το Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο και ζει στην Αθήνα. Έχει δηµοσιεύσει δεκάδες άρθρα, συνεντεύξεις, κριτικές βιβλίων σε διάφορα blogs και περιοδικά ενώ από τον Απρίλιο του 2018 αρθρογραφεί στην εφηµερίδα ο Πολίτης. Το 2012 ξεκίνησε να δημοσιεύει τα πρώτα του κείμενα σε διάφορα blogs και ηλεκτρονικά περιοδικά (deity.gr, onestory.gr, shortstory.gr, microstory.gr, Σοδειά odeia.net, Στάχτες, Συγγραφολόγιο, Τεύχος, Ποίηση και Λογοτεχνία, τοβιβλίο.net). Το 2013 δημιούργησε το ηλεκτρονικό περιοδικό Λογοτεχνικό Ταξίδι ενώ τον Ιανουάριο του 2014 εγκαινίασε τη στήλη “Χαρη…τολογώντας” στο διαδικτυακό τόπο τοβιβλίο.net Το θεατρικό του έργο “Ας κάνουµε απόψε ένα… παιδί” ανέβηκε στο θέατρο Από Κοινού την περίοδο 2019-2020 σε σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα. Μέχρι σήµερα έχει εκδώσει διηγήµατα, νουβέλες, ποιήµατα, παραµύθια και έχει συµµετάσχει σε πολλά συλλογικά έργα.
