Συζητάμε με την Λένα Απλακίδου για το WeFor Women

Η αντίστροφη μέτρηση για το WeFor Women έχει ήδη ξεκινήσει και εμείς – λίγες ώρες πριν- μαθαίνουμε από την Marketing Manager του event, Λένα Απλακίδου πως γεννήθηκε η ιδέα του οργανισμού και τι να περιμένουμε την Κυριακή.

Πως ξεκίνησε η ιδέα της ομάδας;

Περίπου έναν χρόνο πριν, η ιδέα του WeFor, πήρε μορφή. Πρόκειται για μια κοινότητα νέων, οι οποίοι δημιουργούν, εξελίσσονται για ψάχνουν το βήμα για να ακουστούν. Ο κόσμος  αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς και εμείς επιθυμούμε όχι μόνο να τον προλάβουμε, αλλά και να τον διαμορφώσουμε. Γιατί στα προβλήματα, απαντάμε με λύσεις αντί για κρίσεις, και αν η καθημερινότητα μας δεν μας χωρά, είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Με άλλα λόγια, η ιδέα του WeFor ήταν η ανάγκη να ακουστούν φωνές που είχαν κάτι να πουν και μόνες τους δεν θα τα είχαν καταφέρει. Είναι η συνισταμένη δύναμη, που επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσεται μια συζήτηση στην χώρα μας.

Τι περιμένουμε από το πρώτο WE FOR WOMAN;

Μια σπίθα, ικανή να πυροδοτήσει χιλιάδες σκέψεις, να ξεκινήσει συζητήσεις, να εμπνεύσει, να προβληματίσει, να διαδοθεί και να γεννήσει φώς. Ένα φως, ικανό να διαπεράσει στερεότυπα, παγιωμένες καταστάσεις και σκοτεινές αλήθειες που περιτριγυρίζουν εδώ και χρόνια το θέμα της φυλετικής ισότητας. Το WeForWomen δεν στοχεύει να εξυμνήσει. Η γυναίκα είναι αυτόφωτη. Απαιτεί όμως ένα ευνοϊκό περιβάλλον για να μπορέσει να δημιουργήσει, να εξελιχθεί και να φτάσει στην δική της κορυφή. 

Ποιες θεματικές θα καλύψει το πρώτο event;

Πρόκειται για έξι θεματικές : Πολιτική, Επιστήμη, Δημοσιογραφία, Τέχνες, Επιχειρηματικότητα και Ένοπλες Δυνάμεις. Κλάδοι απαιτητικοί και κυρίως ανδροκρατούμενοι. Σκοπός είναι να ακούσουμε καταξιωμένες γυναίκες του εκάστοτε χώρου, που ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο και κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους. Ωστόσο, η διοργάνωση μας απευθύνεται σε όλες εκείνες τις γυναίκες, που στον δικό τους δρόμο προς την επιτυχία βρίσκουν φραγμούς. Πρόκειται για ένα θέμα που μας αφορά όλους.

Ποιο πιστευέτε ότι είναι το πρότυπο της σύγχρονης γυναίκας;

Δύσκολη ερώτηση. Θεωρώ πως σήμερα η γυναίκα «πρέπει» να έχει πολλά πρόσωπα, που να εναλλάσσονται ανάλογα με τους χιλιάδες ρόλους που καλείται να αναλάβει. Πίσω όμως από τον όρο «σύγχρονη γυναίκα», προσωπικά, προσπαθώ να δω τις χιλιάδες διαφορετικές κοπέλες, με μοναδικά χαρακτηριστικά, εκ διαμέτρου αντίθετα πιθανόν, με διαφορετικές αφετηρίες, επιθυμίες και όνειρα. Δεν μπορώ να τις χωρέσω σε δύο τόσο μικρές λέξεις. Οπότε δεν πιστεύω ότι υπάρχει ένα πρότυπο, καθολικό για όλες. Κι αν κάποιος ισχυριστεί πως υπάρχει, η απάντηση είναι πως λανθασμένα επιβάλλεται. Επιτρέψτε μου να αλλάξω ελαφρώς την ερώτηση. Το πρότυπο κάθε σύγχρονης γυναίκας θα πρέπει να είναι η εικόνα του εαυτού της, έχοντας επιτύχει τα μεγαλύτερα όνειρα της, έχοντας φτάσει στην δική της προσωπική ευτυχία και να είναι ελεύθερη για οποιαδήποτε επιλογή της. Πιστεύω σε έναν κόσμο, όπου καμία δεν θα προσπαθεί να ακολουθεί έτοιμα μονοπάτια, αλλά θα χαράσσει τα δικά της. Δεν θα προσπαθεί να χωρέσει την προσωπικότητα της σε καλά καθορισμένα κουτάκια, αλλά θα νιώθει μοναδική και ελεύθερη.

Πως βλέπετε τις γυναίκες επαγγελματίες σε Leader role;

Ικανές. Ως Βιολόγος μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως τα χαρακτηριστικά του εκάστοτε φύλου, δεν έχουν καμία επίδραση στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του. Ηγετικές θέσεις μπορεί να αναλάβει οποιοσδήποτε φέρει έναν συνδυασμό χαρακτηριστικών όπως η αποφασιστικότητα, η ευστροφία, η ενσυνείδηση, η στοχοπροσήλωση και η δυνατότητα να δρά υπό πίεση. Οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε ταιριάζει στην παραπάνω περιγραφή, θεωρώ πως με την ανάλογη εκπαίδευση και εμπειρία μπορεί να ανταποκριθεί άριστα σε αντίστοιχη θέση. Ας δώσουμε την κατάλληλη προσοχή στην προσωπικότητα, αντί στα χρωμοσώματα μας.

Τρια βιβλία για τις γυναίκες που προτείνετε…

Πολύ όμορφη ερώτηση. Επίσης δύσκολή. Θα προσπαθήσω με τρία διαφορετικά βιβλία να δώσω τις τρείς διαφορετικές πτυχές της γυναικείας φύσης. Τα βιβλία είναι και τα τρία λογοτεχνικά, σκιαγραφόντας γυναικείους ρόλους που στιγμάτισαν τον χώρο της τέχνης. Το πρώτο βιβλίο αφορά την γυναίκα ως κορίτσι, την εσωτερική παιδική φύση που μεγαλώνει στα «πρέπει» και τον εγκλωβισμό της σε έναν «ιδανικό» κόσμο. Ο λόγος γίνεται για το «Κουκλόσπιτο» του Χένρικ Ίψεν. Πρόκειται για ένα θεατρικό αριστούργημα, που μας καλεί να ακολουθήσουμε την Νόρα, την πρώτη χειραφετημένη γυναίκα που ανέβηκε στην σκηνή κλονίζοντας τα ευρωπαϊκά ήθη της εποχής, καθώς αποφασίζει να εγκαταλείψει το «κουκλόσπιτο» της και να γνωρίσει την αληθινή ζωή. Το δεύτερο βιβλίο, πάλι γραμμένο σε μορφή θεατρικού έργου, μιλά για την γυναίκα ως μάνα. Μητέρα όχι μόνο των παιδιών της, αλλά και μιας ατέρμονης δύναμης. Με έντονο αίσθημα αυτοσυντήρησης και εντυπωσιακή προσαρμοστικότητα, παμπόνηρη, σκληρή, αθυρόστομη, η «Μάνα Κουράγιο» του Μπέρλοτ Μπρέχτ, παθαίνει όσα αντέχει και δεν αντέχει άνθρωπος. Τέλος, δεν θα μπορούσα να παραλείψω ένα έργο που προσωπικά θεωρώ ύμνο στην γυναίκα. Την θηλυκότητα ως άπιαστο αερικό. Η «Μαρία-Νεφέλη» του Ελύτη, είναι ότι πιο όμορφο έχουν «πλέξει» οι λέξεις της γλώσσας μας καθώς γράφει «Παντού την είδα. [..] Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα».