Συζητήσαμε με τον Ευτύχη Γρυφάκη για τη δημοσιογραφία, τα βιβλία και τη ζωή στην πόλη
Συναντήσαμε τον δημοσιογράφο Ευτύχη Γρυφάκη, κατά τη διάρκεια μεγάλης εκδήλωσης που συντόνιζε στο πλαίσιο του 51ου Φεστιβάλ Βιβλίου που διεξήχθη στο Πεδίον του Άρεως. Μας μίλησε για τη σχέση του με το βιβλίο, τους αγαπημένους του συγγραφείς αλλά και τη σύνδεση της δημοσιογραφίας με τα γράμματα.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο σε ηλικία δημοσιογράφο να μείνει ανεπηρέαστος σε προσωπικό επίπεδο από τα κοινωνικά θέματα που έχουν αναδειχθεί το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας;
Οι δημοσιογράφοι είμαστε άνθρωποι. Και προφανώς επηρεαζόμαστε από όλα όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες. Όμως ως επαγγελματίες, έχουμε ευθύνη για τον τρόπο με τον οποίο θα μεταδώσουμε μία πληροφορία. Οφείλουμε να παρουσιάζουμε τις ειδήσεις με τη νηφαλιότητα και την ψυχραιμία που επιβάλλουν οι συνθήκες, αφήνοντας στην άκρη το συναίσθημα.
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει πως οι δημοσιογράφοι είναι εξοικειωμένοι στην συγγραφή κειμένων, εφημερίδων και βιβλίων. Πιστεύεις ότι είναι μία άποψη που ευσταθεί;
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου απαιτεί ευρυμάθεια, πολλές ώρες εργασίας και διασταύρωση πηγών. Πυρήνας της δημοσιογραφίας είναι το ρεπορτάζ. Παλιότερα, το «χαρτί» δηλαδή οι εφημερίδες ήταν ο βασικός τρόπος μετάδοσης μίας πληροφορίας. Εδώ και δεκαετίες, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, και πρόσφατα και το διαδίκτυο αποτελούν βασικούς διαύλους ενημέρωσης. Όμως η σωστή χρήση της γλώσσας, αποτελεί προϋπόθεση, ώστε το μήνυμα να φτάσει με σαφήνεια από τον πομπό στον δέκτη. Άρα τόσο ο γραπτός όσο και ο προφορικός λόγος αποτελούν εργαλεία επικοινωνίας με τον κόσμο. Κάθε δημοσιογράφος οφείλει να είναι εξοικειωμένος με την ελληνική γλώσσα, κάτι που αναφέρεται και στον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ (Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών).
Θα θέλαμε να μοιραστείς μαζί μας αγαπημένες καθημερινές συνήθειες σου!
Κινητήριος δύναμη στην καθημερινότητα μου αποτελεί η κολύμβηση. Αφού δεν μπορώ να χαίρομαι την θάλασσα των Χανίων σε καθημερινή βάση, ως αντιστάθμισμα, απολαμβάνω την σχέση μου με το νερό, στο κολυμβητήριο που βρίσκεται στο Πάρκο Γουδί. Είναι μία όμορφη καθημερινή συνήθεια καθώς συνδυάζει τον αθλητισμό και την επαφή με την φύση, αφού το κολυμβητήριο βρίσκεται μέσα σε έναν πνεύμονα πρασίνου.
Βιβλία, θέατρο και ταξίδια είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα.
Ποια είναι τα 3 “all time classics” ελληνικά βιβλία για σένα;
- Από τα μαθητικά χρόνια, είναι «Η μεγάλη χίμαιρα» του Καραγάτση, ένα από τα κλασικά μυθιστορήματα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
- Λόγω εντοπιότητας, θα σου πω, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη.
- Καθώς του χρόνου συμπληρώνονται 20 χρόνια από τον θάνατο της Διδώς Σωτηρίου να αναφέρω τα «Ματωμένα Χώματα».
Υπάρχει κάποιος Έλληνας συγγραφέας που ξεχωρίζεις;
Επειδή με έχεις επηρεάσει με την προηγούμενη ερώτησή σου, θα επιλέξω τον Παπαδιαμάντη. Ίσως τον ξεχωρίζω επειδή ήταν από τους πρώτους που διάβασα εις βάθος σε νεαρή ηλικία. Όμως σίγουρα δεν είναι μόνο αυτό. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπαδιαμάντης, με έναν μαγικό τρόπο αντί να αποθαρρύνει τον αναγνώστη, τον κάνει ακόμα πιο πιστό στα έργα Σκιαθίτη συγγραφέα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που γεννήθηκε το 1851. Σχεδόν 200 χρόνια μετά, και παρότι η κοινωνία που περιγράφει έχει αλλάξει ριζικά, ο τρόπος γραφής του συνεχίζει να εμπνέει.
