

H αληθεια είναι πως την Μυσρίνη Αλεξανδρίδη δεν την γνωρίζαμε προσωπικά – για την ακρίβεια, πρώτα ήρθαμε σε επαφή με τη δουλειά της στο Instagram και μετά με την ίδια. Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως δεν χρειάζεται να περάσεις χρόνια μαζί της για να καταλάβεις πως χαρακτηρίζεται από την ίδια ηρεμία, ευγένεια και κομψότητα που αποπνέουν και τα έργα της.
Από πολύ μικρή αγάπησα το σχέδιο βλέποντας τη μητέρα μου να ζωγραφίζει. Όλα τα καλοκαίρια και στον ελέυθερό μου χρόνο θυμάμαι να ζωγραφίζω κυρίως με ακουαρέλες και σινική μελάνη.Αργότερα η αγάπη μου αυτή ενισχύθηκε μέσα από την αρχιτεκτονική σχολή όπου έμαθα διάφορες τεχνικές. Ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν η αποτύπωση παραδοσιακών οικισμών στον Ελλαδικό χώρο, όπου σχεδιάζαμε στο χέρι με μελάνη. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι περισσότερο τόσο με τη ζωγραφική με μελάνη όσο και με τη ζωγραφική κεραμικών πλακιδίων. Το τελευταίο είναι κάτι που το αγαπώ πολύ και προσπαθώ να το εξελίσσω συνεχώς.
Θα μπορούσα να πω πως τα έργα μου είναι κυρίως αυθόρμητες συνθέσεις καθώς η ζωγραφική στη ζωή μου κινείται παράλληλα με την αρχιτεκτονική. Εργάζομαι ως αρχιτέκτονας και ταυτόχρονα στον ελεύθερο χρόνο μου ζωγραφίζω. Ένα από τα τελευταία έργα που πραγματοποίησα ήταν μια σύνθεση 30 πλακιδίων που απεικονίζουν ένα αστικό τοπίο. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα που έχω κάνει, παραγγελεία ενώς Ολλανδικού αρχιτεκτοικού γραφείου, με θέμα μια συμβολική απεικόνιση του έργου τους μέσα από το δικό μου καλλιτεχνικό ύφος.
Θα το χαρακτήριζα ως improvisation in Greek vernacular ( αυτοσχεδιασμός στο ελληνικό ιδίωμα). Με άλλα λόγια βασίζεται πάνω σε προσωπικές ερμηνείες του ελληνικού ιδιώματος και παράδοσης πάνω στην αρχιτεκτονική, τις εικαστικές τέχνες και τον τρόπο που εγγράφει το τοπίο στην ανθρώπινη μνήμη. Σε γενικές γραμμές οι συνθέσεις μου είναι γεωμετρικές καθώς αγαπώ να σχεδιάζω με σχήματα. Το λεξιλόγιό μου περιλαμβλανει σίγουρα μέσα τις γραμμές και τον κύκλο και αυτό μεταφράζεται και στην τεχνική με την οποία ζωγραφίζω τα πλακάκια η οποία μοιάζει ίσως λίγο με πουαντιγισμό.
Κάθε στάδιο έχει τη δική του ιδιαιτερότητα και ομορφιά. Από τη στιγμή που θα προκύψει μια ιδέα μέχρι τη στιγμή που θα ετοιμάσω το πακέτο για αποστολή απολαμβάνω σχεδόν τα πάντα! Περισσότερο σπό όλα ίσως απολαμβάνω τη στιγμή που γεννιέται μια ιδέα πάνω στο λευκό χαρτί ή πλακάκι. Είναι η στιγμή που απελευθερώνω τις σκέψεις μου και δημιουργώ.
Αντλώ έμπνευση κυρίως από τις μνήμες, τα βιώματά μου, τα ταξίδια και τα ποιήματα. Εμπνέομαι συνεχώς από το ελληννικό τοπίο, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τις παραδοσιακές τέχχνες, όπως για παράδειγμα τα κεντήματα. Είμαι πολύ τυχερή γιατί μεγάλωσα με δύο γιαγιάδες που κεντούσαν και τώρα τα έργα τους αποτελούν έμπνευση για τα δικά μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να βασίζομαι σε κάτι από το παρελθόν και να το μεταλάσσω κάνοντάς το δικό μου. Δεν το θεωρώ νοασταλγία αλλά αντιθέτως πιστεύω πως είναι μια θέληση να πατήσω πάνω σε γερές βάσεις και να συνεχίσω όλα αυτά που αγαπώ.
Για να πω την αλήθεια δεν παρακολουθώ τις τάσεις και πιστέυω πολύ στη διαχρονικότητα και σε ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλά. Σίγουρα το 2021 θα είναι μια χρονιά που θα αφιερώσουμε αρκετό χρόνο στο σπίτι οπότε πιστεύω πως η άνεση, η λειτουργικότητα και η ποιότητα θα πρωταγωνιστήσουν.
Θα ήταν μάλλον ένα ανθολόγιο, μια συλλογή από διάφορα λογοτεχνικά έργα που το καθένα εχει το δικό του χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα μοιράζονται ένα κοινό ύφος.
Ο Καραγάτσης.Δε σκέφτηκα σχεδόν καθόλου για να απαντήσω. Αν και άρχισα να διαβάζω τα βιβλία του ως φοιτήτρια με κέρδισε από την πρώτη στιγμή καθώς με έκανε να σχηματίζω μπροστά μου εικόνες. Γενικά αγαπώ τους συγγραφείς και τους ζωγράφους της γενιάς του ’30.
Στη λατρεμένη μου Αθήνα αν και η καρδιά μου χτυπάει για τη Σκόπελο, το νησί από όπου κατάγομαι. Εύχομαι να καταφέρω να τα συνδιάσω και τα δύο.